1891
Mając 19 lat, Wilhelm Kahlo, ojciec Fridy, Żyd węgiersko-niemieckiego pochodzenia, płynie z Baden-Baden w Niemczech, do Meksyku. Następnie zmienia swoje niemieckie imię i nazwisko na brzmiące bardziej z hiszpańskiego - Guillermo Kahlo, przy czym zostaje ateistą, wyrzekając się swojej żydowskiej wiary.
W Meksyku zostaje zatrudniony w sklepie jubilerskim, którego właścicielami są jego przyjaciele, niemieccy imigranci.
Guillermo Kahlo poślubia Marię Cardena (ma z nią trzy córki, druga umiera wkrótce po urodzeniu, a sama Maria umiera po urodzeniu trzeciej córki, zostawiając Guillermo samego z dwójką dzieci: Marią Luisą, urodzoną w 1894 r. i Margaritą, urodzoną w 1898 r.)1898
Guillermo Kahlo poślubia matkę Fridy, Matilde Calderon y Gonzales, rodowitą Meksykankę z hiszpańsko-indiańskimi korzeniami.
(Matilde później wyznaje Fridzie, że nie kochała jej ojca. Wyszła za niego dlatego, że był Niemcem i przypominał jej jednego z byłych kochanków, który popełnił samobójstwo.)
Guillermo uczy się sztuki fotografowania od ojca Matilde, Antonio Calderon'a i otwiera swój własny biznes, jako profesjonalny fotograf.1907
W deszczowy poranek, 6 lipca o godz. 8:30, w Casa Azul (Coyoacan, Meksyk), przychodzi na świat Magdalena Carmen Frieda Calderon. Jest trzecią z czterech córek pary małżeńskiej. Jako pierwsza, urodziła się Matilde (1898-1951), jako druga - Adriana (1902-1968), jako trzecia - Frida (1907-1954) i jako czwarta - Cristina (1908-1964).
Babka Fridy oficjalnie rejestruje jej narodziny w "Civil Registry Office", podając własny adres, jako miejsce jej narodzin, a nie Casa Azul.
Matka Fridy jest zbyt chora i osłabiona, by karmić piersią swe nowo narodzone dziecko. Frida zostaje wykarmiona piersią przez nianię indiańskiego pochodzenia, którą para małżeńska zatrudnia w tym właśnie celu.1913
W wieku 6 lat, Frida choruje na dziecięcy paraliż (polio), który znacząco wpływa na rozwój jej prawej nogi. Prawa noga jest wyraźnie cieńsza od lewej, zostaje też zahamowany rozwój jej prawej stopy. Podczas dziewięciomiesięcznej rekonwalescencji, jej ojciec czuwa nad regularnymi ćwiczeniami mięśni jej prawej nogi i stopy. Pomimo wysiłków, prawa noga Fridy pozostaje zdeformowana. Frida usiłuje przykryć deformację poprzez noszenie spodni, długich spódnic i dwóch par skarpet na prawej stopie.
Frida uczęszcza na zajęcia w niemieckiej szkole podstawowej Colegio Aleman w Mexico City. Od swoich rówieśników otrzymuje okrutny przydomek "kołkonoga Frida".1922
Frida dojeżdża do Mexico City, żeby rozpocząć zajęcia w National Preparatory School. Jest jedną z 35 dziewcząt, które uczęszczają do tej prestiżowej szkoły w nadziei na zostanie lekarkami. W tym okresie życia Frida nie wykazuje żadnego zainteresowania karierą malarki.
Rozkwita meksykańskie malarstwo freskowe. Rząd sponsoruje malowanie fresków w kościołach, szkołach, bibliotekach i na budowlach publicznych. Frida po raz pierwszy słyszy o Diego Riverze, który maluje swój fresk "Stworzenie" w holu wykładowym szkoły.
Frida zostaje członkiem "Los Cachuchas", grupy politycznej, złożonej głównie z młodzieży wspierającej socjalistyczno-nacjonalistyczne idee i chłonącej literaturę tematu. Alejandro Gomez Arias, który później zostaje chłopakiem Fridy, jest przywódcą tej grupy.
Frida zmienia brzmienie swego niemieckiego imienia "Frieda" na "Frida" i z dumą rozgłasza, że urodziła się w 1910 - roku, w którym rozpoczęła się meksykańska rewolucja. (Robi to właściwie po to, żeby się odmłodzić, wprowadza to jednak zamieszanie do chronologii jej życia i twórczości).
30 listopada jej poemat "Recuerdo" ("Pamięć") zostaje opublikowany w czasopiśmie "El Universal Ilustrado".1923
Frida i Alejandro zostają parą.1924
Frida zaczyna pomagać ojcu w jego studiu fotograficznym. Guillermo uczy ją jak używać aparatu fotograficznego, jak retuszować i kolorować zdjęcia. Doświadczenie to okaże się w przyszłości bardzo pomocne.1925
Frida zostaje zatrudniona jako płatna praktykantka komercyjnego drukarza Fernando Fernandeza, bliskiego przyjaciela jej ojca. Fernando uczy ją rysunku i kopiowania rycin szwedzkiego impresjonisty, Andersa Zorna.
17 września Frida i jej chłopak, Alejandro Gomez Arias, wsiadają do autobusu, który ma ich zawieźć ze szkoły do domu. Wkrótce po starcie, autobus zderza się z drezyną. Frida zostaje wielokrotnie raniona, jej miednica zostaje złamana, jej kręgosłup również, noga zostaje złamana w jedenastu miejscach, długi pręt przeszywa jej macicę. Frida jest w takim stanie, że lekarze nie dają jej większych szans na przeżycie. Kilka następnych miesięcy spędza na rekonwalescencji po wypadku.1926
Podczas rekonwalescencji Frida dowiaduje się, że nigdy nie będzie mogła donosić ciąży i mieć dzieci. Pisze wtedy o wyimaginowanym synu, którego rzekomo urodziła po wypadku. Pisze, że jej syn, "Leonardo", urodził się we wrześniu 1925 r. w Szpitalu Czerwonego Krzyża (gdzie przebywała po wypadku). Twierdzi, że został ochrzczony w roku następnym, i że jego matką jest Frida Kahlo, a rodzicami chrzestnymi - Isabel Campos i Alejandro Gomez Arias.
W ciągu tych miesięcy, które przeleżała po wypadku, zaczyna malować na serio. Najpierw eksperymentuje z akwarelami, następnie z farbami olejnymi.
We wrześniu maluje "Autoportret w aksamitnej sukience", jej pierwszy poważny obraz, a zarazem pierwszy z autoportretów. Obraz ma być prezentem dla Alejandro, który zostawił ją podejrzewając, że nie była mu wierna na krótko przed wypadkiem. Frida ma nadzieję, że dzięki podarunkowi odzyska swojego chłopaka.1927
W marcu, Alejandro wyjeżdża z krewnymi na wycieczkę po Europie. Często piszą do siebie listy.
Pod koniec roku stan zdrowia Fridy poprawia się na tyle, że może ona prowadzić nieco bardziej "normalne" życie. Odnawia kontakty ze swoimi starymi szkolnymi przyjaciółmi i przyłącza się do Ligi Młodych Komunistów.
Maluje kilka portretów przyjaciół i członków rodziny.1928
Frida zostaje przedstawiona grupie młodych ludzi skupionych wokół kubańskiego komunisty, Julio Antonio Melli, który przebywa tymczasowo w Meksyku. Jedną z członkiń grupy jest fotograf, Tina Modotti, kochanka Melli i asystentka Diego Rivery.
Poprzez Tinę Modotti Frida poznaje Diego Riverę i później pokazuje mu kilka swoich obrazów. Pyta go, co myśli o jej malarstwie i czy uważa, że jest utalentowana. Diego odpowiada: "masz talent" i zachęca ją do tego, by skupiła się na karierze malarki. Diego zaczyna zalecać się do Fridy.
Romantyczny związek z Alejandro zostaje zakończony. Frida natychmiast zwraca swoją uwagę w stronę Diego Rivery.
Diego włącza portret Fridy do swojego fresku "Ballada o rewolucji", malowanego na ścianie Ministerstwa Edukacji Publicznej. Frida pojawia się na panelu, który Diego nazywa "Frida Kahlo rozprowadza broń". Ubrana jest tam w czarną spódnicę i czerwoną koszulę, nosi na piersi czerwoną gwiazdę, ukazana zostaje jako członek meksykańskiej partii komunistycznej, do której faktycznie przyłącza się w 1928 r.1929
21 sierpnia Frida zostaje trzecią żoną Diego Rivery. Ona ma lat 22, on - 42. Matka Fridy nie akceptuje zięcia twierdząc, że Diego jest dla jej córki stanowczo za stary, za gruby, a do tego jeszcze komunista i ateista. Ojciec Fridy nieco łagodniejszym okiem spogląda na małżeństwo córki. Wie, że Diego posiada wystarczające środki finansowe na ewentualne medyczne potrzeby Fridy. Przyjaciele Fridy są zszokowani jej wyborem, podczas gdy inni plotkują, że Frida wyszła za Diego jedynie po to, by popchnął on jej malarską karierę w dobrą stronę.
Rivera zostaje wykluczony z Partii Komunistycznej po tym, jak akceptuje zlecenie od meksykańskiego rządu. Po wykluczeniu Diego, Frida także opuszcza Partię.
W grudniu państwo Rivera przeprowadzają się do Cuernavaca, gdzie Diego otrzymuje zlecenie namalowania fresku dla amerykańskiego ambasadora, Dwighta W. Morrow'a.
Frida maluje swój drugi autoportret, "Czas leci", na którym widać już wyraźne wpływy folklorystycznego stylu, który stanie się w przyszłości jej znakiem rozpoznawczym.1930
Na początku roku Frida zostaje zmuszona do usunięcia ciąży, gdyż płód jest nieprawidłowo umiejscowiony w macicy (efekt zniekształcenia miednicy po wypadku).
10 listopada Frida i Diego przybywają do San Francisco, gdzie Diego otrzymuje dwa zlecenia: namalowania fresku na ścianie Luncheon Club w budynku San Francisco Stock Exchange i na ścianie California School of Fine Arts (obecnie San Francisco Art Institute).
Frida nawiązuje znajomość z fotografami: Imogen Cunningham, Ansel Adams i Edwardem Westonem, z patronem sztuki, Albertem Benderem, rzeźbiarzem, Ralphem Stackpole, malarzem, Arnoldem Blanch i jego żoną, Lucile.
Podczas, gdy Diego pracuje nad freskami, Frida maluje "Frieda i Diego Rivera", podwójny portret bazujący na ich ślubnej fotografii.1931
Od listopada 1930 r. do czerwca 1931 r. państwo Rivera mieszkają w San Francisco, gdzie Diego pracuje nad freskami. W tym okresie pogarsza się stan zdeformowanej prawej nogi Fridy i ląduje ona w szpitalu. Tam poznaje doktora Leo Eloesser'a, znanego chirurga, który jest przyjacielem Diego Rivery od 1926 r. Doktor Eloesser zostaje najbardziej zaufanym doradcą medycznym Fridy do końca jej życia.
8 czerwca para na krótki okres czasu powraca do Meksyku.
W listopadzie, Frida i Diego płyną do Nowego Jorku na wystawę prac Diego w Museum of Modern Art, mającą się odbyć 22 grudnia.
Obraz Fridy, "Frieda i Diego Rivera" zostaje pokazany na "Szóstej Dorocznej Wystawie Stowarzyszenia Kobiet Artystów" w San Francisco. Jest to pierwszy publiczny pokaz jej obrazu.1932
W marcu państwo Rivera przenoszą się do Filadelfii. W kwietniu z kolei - do Detroit, gdzie Rivera dostaje zaszczytne zlecenie namalowania fresku na ścianie Detroit Institute of Arts od Ford Motor Company.
4 lipca, druga ciąża Fridy kończy się przymusową aborcją w szpitalu Henry Forda, gdzie spędza kolejnych 13 dni na rekonwalescencji.
W początkach września Frida, wraz z przyjaciółką, Lucienne Bloch wracają do Meksyku. Powodem jest choroba matki Fridy. 15 września matka Fridy, która dwa dni wcześniej przeszła operację raka piersi, umiera. Kahlo i Bloch wracają do Detroit w październiku.
Architekt, Juan O'Gorman zaczyna pracę nad planami nowego domu państwa Rivera w San Angel, jednej z dzielnic Mexico City.1933
W marcu para podróżuje do Nowego Jorku, gdzie Rivera zgadza się na namalowanie fresku na ścianie budynku RCA w Centrum Rockefeller'a.
9 maja zlecenie zostaje odwołane, z powodu wykorzystania przez Riverę portretu Lenina na fresku. Rivera odmawia usunięcia portretu Lenina i fresk zostaje zniszczony. Cztery dni później, General Motors odwołuje także zlecenie od Chicago World's Fair.
W czerwcu Diego przyjmuje kolejne zlecenie. Tym razem dla New Worker's School w Nowym Jorku.
20 grudnia Frida i Diego wracają do Meksyku. Po powrocie wprowadzają się do podwójnego domu-studia w San Angel, zaprojektowanego dla nich przez Juana O'Gormana.1934
Frida jest w ciąży po raz trzeci. I, jak poprzednio, zmuszona jest poddać się aborcji. Przechodzi też kolejną operację prawej stopy, w której zostają usunięte końce jej palców.
Frida i Diego mieszkają w połączonych ze sobą dwóch domach w San Angel. W lecie Frida dowiaduje się o romansie męża z jej młodszą siostrą, Cristiną. Para pozostaje w separacji.1935
Frida opuszcza dom w San Angel na kilka miesięcy i wprowadza się do swojego apartamentu w centrum Mexico City. W lipcu podróżuje do Nowego Jorku z Anitą Brenner i Mary Schapiro. Pod koniec roku wraca do domu w San Angel i godzi się z mężem. Oboje podejmują decyzję o prowadzeniu oddzielnego, niezależnego życia.
Frida poznaje amerykańskiego rzeźbiarza, Isamu Noguchi i rozpoczyna z nim romans.1936
Frida przechodzi trzecią operację prawej nogi.
Aktywnie angażuje się w działalność komisji do spraw pomocy hiszpańskim republikanom.
Hiszpańska wojna domowa kończy się w lipcu. Frida i Diego są po stronie republikanów, zbierając fundusze na walkę Meksykan przeciwko siłom wojskowym generała Franco. We wrześniu Rivera wstępuje w szeregi meksykańskiej sekcji Międzynarodowej Ligi Komunistycznej Trockistów.
W ciągu kolejnych dwóch lat Diego cierpi na schorzenia oka, wątroby i nerek, które wymagają hospitalizacji.1937
9 stycznia Lew Trocki i jego żona, Natalia Sedova przybywają do Meksyku w ramach zagwarantowanego im azylu, który dostają po interwencji Rivery u prezydenta. Frida oddaje im do użytku Casa Azul w Coyoacan. Wkrótce po przybyciu Trockich, Frida i Lew stają się sobie bliscy i nawiązują tajny romans, który kończy się w lipcu.
23 września, cztery obrazy Fridy zostają pokazane na wystawie w Galeria de Arte w National Autonomous University of Mexico. Jest to pierwszy publiczny pokaz prac Fridy w jej kraju.1938
W kwietniu, francuski poeta i surrealista, Andre Breton wraz z żoną, Jacqueline Lamba, odwiedzają Meksyk w celu spotkania z Lwem Trockim. W tym czasie mieszkają w domu Lupe Marin, ex-małżonki Diego i poznają państwa Rivera. Breton, oglądając niedokończony obraz Fridy "Co mi dała woda", nazywa Fridę surrealistką i proponuje wystawę jej prac w Paryżu.
W październiku Frida podróżuje do Nowego Jorku na jej pierwszą solo wystawę w galerii Juliena Levy, która odbywać się miała w dniach 1-15 listopada. Wystawionych zostaje dwadzieścia pięć namalowanych przez nią obrazów, z czego połowa zostaje sprzedana.
Frida poznaje światowej klasy fotografa, Nickolasa Muray'a, rozpoczyna z nim romans, który trwa, z przerwami, prawie dziesięć lat.
Amerykański kolekcjoner sztuki i aktor filmowy, Edward G. Robinson, kupuje cztery obrazy Fridy, za łączną sumę 800 dolarów. Jest to jej pierwsza tak znacząca sprzedaż.1939
W styczniu Frida wyjeżdża do Paryża na wystawę pod nazwą "Mexique" w galerii Renou & Colle, w której bierze udział kilka jej prac. Wystawa zostaje otwarta 10 marca, wystawione zostają też prace słynnego fotografa, Manuela Alvareza Bravo i prywatna kolekcja popularnej sztuki meksykańskiej, należąca do Andre Breton'a. Frida zabiera z sobą osiemnaście obrazów, ale wystawione zostają tylko dwa z nich... pozostałe są uznane za zbyt szokujące, by pokazywać je publicznie. Jednym z dwóch wystawionych obrazów jest autoportret "Rama", który zakupuje muzeum w Luwrze.
Podczas pobytu w Paryżu, Frida nabawia się infekcji nerek i ląduje w szpitalu.
25 marca Frida płynie do Nowego Jorku, gdzie dowiaduje się, że Muray ma romans z inną kobietą. Zrywa związek z Muray'em i w kwietniu wraca do Meksyku. Rozpad związku jest tymczasowy.
Po powrocie do Meksyku, Frida wprowadza się ponownie do swego rodzinnego domu w Coyoacan. W przeciągu lata następuje jej separacja z mężem i rozpoczyna się proces rozwodowy. Jesienią Frida zaczyna cierpieć na grzybicę ręki, ponawiają się też bóle kręgosłupa. Doktor Juan Farill zaleca jej wypoczynek w łóżku. Emocjonalny i fizyczny ból doprowadza ją do coraz częstego sięgania po alkohol.
6 listopada rozwód Fridy i Diego jest już formalnie doprowadzony do końca.1940
W styczniu, dwa obrazy: "Dwie Fridy" i "Zraniony stół" zostają pokazane na międzynarodowej wystawie surrealizmu w Gallery of Mexican Art, zorganizowanej przez Breton'a i Paalen'a.
24 maja grupa stalinistów przeprowadza nieudany zamach na Lwa Trockiego. Zarówno on, jak i jego żona, wyprowadzają się z Casa Azul. Diego, który jest poszukiwany w celu przesłuchań, zaczyna się ukrywać, a następnie ucieka do San Francisco.
20 sierpnia, Trocki i jego żona zostają zamordowani. Frida zostaje zatrzymana przez policję, gdzie spędza dwa dni na przesłuchaniach.
We wrześniu Frida podróżuje do San Francisco, gdzie zostaje wezwana na leczenie przez doktora Eloesser'a. Testy, które przeprowadza Eloesser, ujawniają u Fridy infekcję nerki i anemię. Jego zaleceniem jest wypoczynek i leżenie w łóżku.
Frida wystawia swoje prace na "Contemporary Mexican Painting and Graphic Art" w Palace of Fine Art w San Francisco.
Następnie "Dwie Fridy" zostają wystawione w Museum of Modern Art w Nowym Jorku, na wystawie zatytułowanej: "Dwadzieścia wieków sztuki meksykańskiej".
W listopadzie, doktor Eloesser przekonuje Diego Riverę do pogodzenia się z Fridą i powtórnego poślubienia jej. 8 grudnia, w dniu jego pięćdziesiątych czwartych urodzin, Diego i Frida stają ponownie na ślubnym kobiercu.
Pod koniec roku Frida wraca do Meksyku, a Diego pozostaje w San Francisco.1941
W lutym Diego wraca do Meksyku, będąc już poza kręgiem podejrzeń związanych z morderstwem Trockich. Przyjeżdża z nim jego kalifornijska asystentka, Emmy Lou Packard. Rivera mieszka w Casa Azul razem z Fridą, a domu w San Angel używa jako swego studia.
14 kwietnia Guillermo Kahlo umiera na atak serca. Frida wpada w głęboką depresję, która znacznie pogarsza stan jej zdrowia.
Frida zostaje jedną z dwudziestu pięciu artystów wybranych przez Ministerstwo Edukacji na założycieli Seminarium Kultury Meksykańskiej.1942
28 lutego Frida uczestniczy w "Seminario de Cultura Mexicana".
Jej "Autoportret z warkoczem" zostaje pokazany na wystawie zatytułowanej "Portrety XX wieku" w Museum of Modern Art w Nowym Jorku.
W Anahuacalli powstaje konstrukcja muzeum pre-kolumbijskich artefaktów z prywatnej kolekcji państwa Rivera. Frida, by zebrać fundusze na ten cel, sprzedaje swój apartament i pisze do władz rządowych prośbę o publiczne wsparcie.1943
W styczniu Frida zostaje włączona do "Wystawy trzydziestu jeden kobiet" w galerii Peggy Guggengeim w Nowym Jorku.
14 stycznia obraz Fridy "Portret Maruchy Lavin" zostaje wystawiony w Bibliotece Benjamina Franklina w Mexico City, na wystawie zatytułowanej "Jeden wiek meksykańskiego portretu (1830-1942)".
Obrazy: "Xóchitl" i "Kwiat życia", zostają wystawione na "First Salon of the Flower" - wystawie zorganizowanej przez Secretaria de Agricultura y Fomento.
Trzy obrazy Fridy zostają pokazane na wystawie zatytułowanej "Meksykańska sztuka dzisiaj" w Muzeum Sztuki w Filadelfii. Są to: "Dwie Fridy", "Co mi dała woda" i "Autoportret z naszyjnikiem z cierni".
Frida prowadzi zajęcia na fakultecie Szkoły Malarstwa i Rzeźby Ministerstwa Edukacji, znanej jako "La Esmeralda". Zostaje przyjęta w poczet instruktorów malarstwa na dziesięć lat. Kilka miesięcy później, zły stan zdrowia nie pozwala jej na podróżowanie do Mexico City, zajęcia prowadzi więc w Casa Azul w Coyoacan. Jednak tylko czterech studentów uczęszcza regularnie na zajęcia. Są to: Arturo Garcia Bustos, Guillermo Monroy, Arturo Estrada i Fanny Rabel. Dostają oni przydomek "Los Fridos".
19 czerwca Frida i jej studenci kończą pracę nad dekoracyjnym freskiem na ścianie "Pulqueria La Rosita" w pobliżu Casa Azul w Coyoacan.1944
Fizyczna niemoc Fridy staje się coraz bardziej dolegliwa w ciągu następnych kilku lat. Doświadcza ona wielu punkcji rdzenia kręgowego, uwięzienia przez serię gorsetów i kilku radykalnych operacji pleców i nogi w przeciągu kolejnej dekady.
Frida redukuje zajęcia ze studentami, ale pozostaje z nimi w stałym kontakcie. Otrzymuje też zlecenie na namalowanie fresku w Hotelu Posada del Sol przez jej studentów. Właściciel hotelu nie jest jednak zadowolony z wykonanej pracy i fresk zostaje zniszczony.
Frida wystawia swoje prace na pokazie grupowym w Gallery of Contemporary Painters w Nowym Jorku i dwóch wystawach w Mexico City: "Second Salon of the Flower" i "The Child in Mexican Painting", które odbywają się w Bibliotece Benjamina Franklina.
Frida rozpoczyna pisanie dziennika, który będzie kontynuowała aż do swojej śmierci.1945
Po przeczytaniu pracy Freud'a: "Mojżesz i monoteizm", Frida maluje "Mojżesza", jej własną interpretację książki Freud'a.
Lola Alvarez Bravo robi Fridzie serię zdjęć.1946
We wrześniu Frida zostaje nagrodzona za "Mojżesza" i otrzymuje Narodową Nagrodę Sztuki i Nauki od Ministerstwa Edukacji Publicznej.
W czerwcu Frida wyjeżdża do Nowego Jorku z młodszą siostrą, Cristiną, by poddać się operacji przeszczepu kości. Obie wracają do Meksyku w październiku. Aby zniwelować ból, lekarze przepisują jej ogromne dawki morfiny. Przez osiem miesięcy musi także nosić metalowy gorset. Jej zdrowie znacznie się pogarsza, rozwija się też jej anemia.1947
Obraz Fridy, "Autoportret jako Tehuany (Diego w moich myślach)" zostaje pokazany na wystawie zatytułowanej "45 autoportretów namalowanych przez meksykańskich artystów od XVIII do XX wieku", która ma miejsce w National Institute of Fine Arts w Mexico City.
W marcu Diego ląduje w szpitalu z zapaleniem płuc.
6 lipca Frida kończy 40 lat, ale celebruje trzydzieste siódme urodziny (zmieniła swój rok urodzenia na 1910, żeby podkreślić swoje przyjście na świat w roku, w którym rozpoczęła się meksykańska rewolucja).1948
Na prośbę Diego Rivery, Frida ponownie składa wniosek o przyjęcie jej w szeregi Meksykańskiej Partii Komunistycznej. Jej aplikacja zostaje przyjęta. (Riverze odmówiono ponownego przyjęcia aż do roku 1954).
Diego rozpoczyna trwający dwa lata, publiczny romans z aktorką, Marią Felix.1949
Esej Fridy, zatytułowany "Portret Diego" zostaje opublikowany jako wstęp do 50-letniej retrospekcji twórczości Rivery, odbywającej się w Palace of Fine Arts w Mexico City.
Dwa obrazy Fridy: "Diego i ja" oraz "Miłosny uścisk wszechświata[...]", zostają pokazane na wystawie inauguracyjnej, odbywającej się w Salon de la Plastica Mexicana.
Na prawej stopie Fridy pojawiają się ślady gangreny.1950
Z powodu nawrotu problemów z kręgosłupem, Frida przez dziewięć miesięcy przebywa w szpitalu. W tym okresie przechodzi łącznie siedem operacji kręgosłupa. Pojawia się też kilka infekcji przeszczepionych kawałków kości. Przez większość tego roku, Frida leży w szpitalu. Diego, z kolei, większość nocy spędza w pokoju obok. W momentach, kiedy czuje się lepiej, Frida maluje.1951
Po opuszczeniu szpitala Frida, na pewien okres czasu, zostaje przykuta do wózka inwalidzkiego. Wynajęte pielęgniarki przez 24 godziny na dobę opiekują się nią, robiąc zastrzyki z środków przeciwbólowych.
10 czerwca, Fernando Benitez pisze artykuł w hołdzie dla życia i twórczości malarskiej Fridy, który ukazuje się następnie w czasopiśmie "Novedades".1952
Frida pomaga przy zbieraniu podpisów na liście, która ma wesprzeć ruch pokojowy. Diego uwiecznia jej akcję na swoim fresku, zatytułowanym "Koszmar wojny i sen o pokoju".
Frida rozpoczyna malowanie serii martwych natur. W przeciągu kolejnych dwóch lat powstaje ich trzynaście. (Powodem była prawdopodobnie niechęć do odkrywania prawdy o sobie w autoportretach, gdy jej psychika i stan fizyczny były w rozsypce. W zamian za to, swój ból i emocje wyrażała w malowanych przez siebie "zranionych" owocach i płaczących kokosach. W tym także czasie Frida pochłaniała ogromne ilości środków przeciwbólowych zapijanych alkoholem, co znacznie wpłynęło na jej zdolność do malowania. Z tego to powodu zwróciła się w stronę "martwych natur", gdyż one wymagały mniejszej ilości detali i mogły być wykonywane bez tak precyzyjnych pociągnięć pędzla, jakich wymagały autoportrety).1953
Lola Alvarez Bravo organizuje pierwszą solo wystawę prac Fridy w Meksyku. Wystawa ma miejsce w Galeria de Arte Contemporaneo i trwa od 13 do 27 kwietnia. Lekarz prowadzący Fridę stanowczo sprzeciwia się jej pojawieniu się na otwarciu, ale ona, co jest w jej stylu, pojawia się tam. Jej łóżko zostaje umieszczone na ciężarówce, natomiast Frida zostaje dowieziona w karetce. Gdy docierają na miejsce, Frida zostaje przeniesiona z karetki do łóżka, a czterech mężczyzn wnosi ją do środka, by mogła przywitać swoich przyjaciół.
W sierpniu, jej prawa noga, zainfekowana gangreną, zostaje amputowana do wysokości kolana.1954
19 kwietnia Frida ląduje w szpitalu z nieznanych przyczyn. Według jednych powodem jest próba samobójcza, według innych - pogorszenie stanu zdrowia. W swoim dzienniku, pod datą 27 kwietnia pisze: "Znów mam się dobrze - dałam obietnicę i dotrzymam jej, nigdy tu nie wrócę". Na trzech kolejnych stronach widnieją podziękowania dla lekarzy, pielęgniarek i wszystkich, którzy się nią opiekowali.
6 maja Frida upada na podłogę, gdzie, leżąca tam igła, wbija się w jej pośladek. Zostaje przewieziona do szpitala w celu usunięcia igły.
W początkach czerwca Frida dostaje zapalenia płuc. Jest przykuta do łóżka. Pod koniec tego miesiąca stan jej zdrowia wydaje się być nieco lepszy.
2 lipca, wbrew zakazom lekarzy, ona i Diego biorą udział w demonstracji przeciwko północnoamerykańskiej interwencji w Gwatemali. Jest to jej ostatnie publiczne wystąpienie, w wyniku którego stan jej zdrowia znacznie się pogarsza.
13 lipca, poważnie chora na zapalenie płuc, Frida umiera w Casa Azul, domu, w którym przyszła na świat. Oficjalna przyczyna zgonu to "embolizm płucny". Podejrzewane jest też samobójstwo, ale nie zostało ono nigdy potwierdzone (rzućcie okiem na przypis 1 poniżej). Jej ostatni wpis do pamiętnika brzmi: "Mam nadzieję, że wyjście jest radosne, i mam nadzieję, że nigdy tu nie wrócę - Frida" (rzućcie okiem na przypis 2 poniżej).
Tego popołudnia trumna z jej zwłokami zostaje, z wszystkimi należnymi honorami, umieszczona w holu wejściowym Palacio de Bellas Artes.
14 lipca, ponad 600 osób przybywa, by złożyć jej ostatni hołd. Jej ciało zostaje poddane kremacji. Prochy zostają złożone w pre-kolumbijskiej urnie, należącej do niej i Diego.1955
U Diego Rivery zostaje zdiagnozowany rak. Żeni się on z Emmą Hurtado, dilerem sztuki. Składa podanie do władz, by zarówno Anahuacalli, jak i Casa Azul zostały przetworzone w muzea sztuki i udostępnione zwiedzającym.1957
24 listopada Diego Rivera umiera na atak serca w swoim studio w San Angel. Zostaje pochowany w Rotunda of Famous Men w Mexico City, wbrew wyrażonemu wcześniej życzeniu, by jego ciało poddano kremacji, a prochy zostały zmieszane z prochami Fridy.
(Gdy Frida umarła, jej ciało skremowano, a prochy umieszczono w pre-kolumbijskiej urnie, którą Diego z miłością owinął w czerwoną szatę i odniósł z powrotem do krematorium. Podczas wysypywania prochów Fridy do urny, wyraził swoje ostatnie życzenie do żałobników, którzy mu towarzyszyli: "Nie zajmie mi dużo czasu dołączenie do Fridy... zatrzymam tę urnę na jakiś czas, na nasze prochy".
Ostatnią wolą w testamencie Rivery było skremowanie jego ciała po śmierci i połączenie jego prochów z prochami Fridy, a urna z ich wspólnymi prochami miała być przechowywana w Casa Azul, w Coyoacan. Jednakże obie jego córki i aktualna żona odmówiły wykonania ostatniej woli Rivery. Czuły, że w najlepszym interesie narodowym będzie pochowanie go w Rotunda of Famous Men w Mexico City.)1958
30 lipca, zgodnie z życzeniem Diego Rivery, Casa Azul (Niebieski Dom) został otwarty dla zwiedzających jako Frida Kahlo Museum.
Przypis 1: Podejrzewa się samobójstwo...
Śmierć Fridy okazała się bardzo kontrowersyjnym tematem. Nie wiadomo, czy zmarła wskutek "embolizmu płucnego", jak brzmi oficjalna wersja podana w jej akcie zgonu, czy też sama odebrała sobie życie, jak podejrzewało i podejrzewa wiele osób. Ponieważ nie przeprowadzono autopsji, nigdy nie będziemy wiedzieć na pewno. Możemy jedynie spekulować na podstawie śladów, jakie za sobą pozostawiła.
Po amputacji prawej nogi w sierpniu, 1953 r., stan psychiczny Fridy pogorszył się znacząco. 11 lutego 1954 r., napisała w swoim dzienniku, że notorycznie pragnie śmierci i jedynie miłość do Diego powstrzymuje ją przed odebraniem sobie życia. Ale... w ostatniej linijce tego wpisu czytamy: "... jeszcze trochę zaczekam", co może wskazywać na to, że podejmie próbę samobójczą za jakiś, bliżej nieokreślony, czas. Nie był to zresztą jedyny przypadek, kiedy pisała lub mówiła o samobójstwie.
W czerwcu Frida zachorowała na zapalenie płuc i została przykuta do łóżka. W przeddzień swojej śmierci podarowała Diego złoty pierścień, który kupiła mu na ich 25 rocznicę ślubu... wypadała ona siedemnaście dni później. Wyjaśniła mężowi, że prezent daje mu teraz, "... bo czuję, że cię opuszczę już bardzo niedługo ...". Czy myślała wtedy, że umrze wkrótce z powodu bardzo złego stanu zdrowia, czy też może wiedziała, że następnej nocy popełni samobójstwo...?
Następnego ranka połknęła cztery środki przeciwbólowe więcej, niż powinna była, zgodnie z zaleceniami lekarzy. Czy zrobiła to świadomie, żeby odebrać sobie w ten sposób życie, czy też ból jej był tak wielki, że chciała go zniwelować za wszelką cenę, czy może nieświadomie przedawkowała środki przeciwbólowe? I czy faktyczną przyczyną jej śmierci były problemy z płucami, czy może właśnie przedawkowanie leków?
Według mnie na jej zejście złożyło się wiele czynników: wypalone przez lata ogromne ilości papierosów, wypite ogromne ilości alkoholu, ogromna ilość operacji, które przebyła (w sumie ponad trzydzieści), zbyt duża ilość leków, ostre zapalenie płuc i wymęczona psychika... jej ciało po prostu się poddało.
Frida zostawiła nas z nierozwiązaną zagadką... ale tak by sobie właśnie życzyła, żeby było.
Przypis 2: Ostatni wpis do dziennika...
I tu nie obyło się bez kontrowersji. Niektórzy odnoszą ten wpis do jej śmierci, podczas gdy inni odwołują go do jej wyjścia ze szpitala.
Hiszpańskie brzmienie wpisu wygląda następująco: "Espero alegre la salida - y espero no volver jamas - FRIDA". Kontrowersja zrodziła się z jego tłumaczenia.
Nie ma pomyłki, jeśli chodzi o przetłumaczenie drugiej połowy tekstu: "... y espero no volver jamas". Brzmi ono: "... i mam nadzieję, że nigdy nie wrócę".
Jednakże pierwsza część tekstu: "Espero alegre la salida..." wytworzyła dwa ogólnie akceptowane i szeroko publikowane tłumaczenia:
Pierwsze z nich brzmi: "Mam nadzieję, że koniec jest radosny...". Słowo "koniec" jest odwołaniem do jej śmierci. Jednakże "la salida", tłumaczone z hiszpańskiego, nie oznacza "końca". "La salida" poprawnie przetłumaczone oznacza "odejście" lub "wyjście".
Drugie tłumaczenie: "Mam nadzieję, że wyjście jest radosne...", co jest poprawniejszym tłumaczeniem, wciąż może odnosić się do jej śmierci... "wyjście" z tego świata. Ale może też odnosić się do "wyjścia" ze szpitala... Frida mogła mieć nadzieję, że opuszczenie szpitala może być okazją do radości.
Moim zdaniem chodziło jednak o wyjście ("la salida") ze szpitala. Tekst, o którym mowa, pojawia się jako ostatnia linijka pełnego wpisu. Powyżej, na tej samej stronie, używając tego samego długopisu, napisała, co następuje:
"Podziękowania dla doktorów
Farill'a - Glusker'a - Parres'a
i doktora Enrique Palomery
Sancheza Palomery
Podziękowania dla pielęgniarek, nosicieli noszy,
sprzątaczek i astystentów w
British Hospital -
Podziękowania dla doktora Vargas'a
Navarro, doktora Polo
i mojej woli -
mocy."
W tym wpisie składa ona podziękowania dla całego personelu szpitala. Tak więc, "la salida" może odnosić się jedynie do jej wyjścia z British Hospital, a "... i mam nadzieję, że nigdy nie wrócę" - odnosi się do jej nadziei na to, że nigdy nie będzie zmuszona do powrotu do szpitala.
Zresztą, bardzo możliwe, że Frida, co było w jej stylu, specjalnie tak skonstruowała tę ostatnią linijkę wpisu, żeby ta, swoim podwójnym znaczeniem, wprowadziła zamieszanie i dezorientację.
